فیلم صددام

درباره فیلم صددام

فیلم صددام به کارگردانی و نویسندگی پدرام پورامیری و تهیه‌کنندگی مجتبی رشوند است؛ این نخستین تجربه مستقلی است که پورامیری در ژانر کمدی روی پرده برد و با ترکیب بازیگری رضا عطاران و پریناز ایزدیار مورد توجه قرار گرفت . این اثر در بهمن ۱۴۰۳ در بخش سودای سیمرغ جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد و سه نامزدی در رشته‌های مختلف از جمله بهترین نقش اول مرد برای عطاران به‌دست آورد . ستایش منتقدان بیشتر متوجه فیلمنامه منسجم‌تر نسبت به کمدی‌های اخیر و موسیقی اثر – ساخته سروش انتظامی – بود؛ نسیم قاضی‌زاده آن را «یک پله بالاتر از سطح سینمای کمدی ایران» دانست و دیگر منتقدان نیز این نوآوری را ستودند . با وجود نقدهایی مبنی بر پایان‌بندی شتاب‌زده یا بعضی شوخی‌های سطحی، عمده‌ی تحلیل‌ها بازی جذاب عطاران، موسیقی برجسته و ایده‌ی متفاوت را نقطه قوت فیلم معرفی کردند. در گیشه نیز اثر موفق بود و صدرنشین فروش در جشنواره فجر شد که نشان‌دهنده استقبال عمومی از سبک آن است .

داستان فیلم صددام

فیلم صددام روایت زندگی صلاح شریف (با بازی رضا عطاران)، بدل صدام حسین، است؛ مردی که به‌خاطر شباهت عجیبش به دیکتاتور سابق عراق، در دهه ۶۰ به استخدام مجموعه‌ای سیاسی درمی‌آید و نخستین‌بار در اردوگاه بدل‌های صدام دیده می‌شود .

او برای انجام یک مأموریت ویژه به تهران فرستاده می‌شود، جایی که ناگهان تنش میان زندگی مخفی‌اش به‌عنوان بدل و روابطش با معشوقه‌ای که سال‌ها در انتظارش مانده، بالا می‌گیرد . در نیمه‌ی نخست فیلم، تضاد میان نقش سیاسی‌اش و زندگی عاطفی در تهران، بار طنز و احساس را خلق می‌کند .

با پیشرفت داستان، انسجام روایت کمی کمرنگ می‌شود؛ خطوط فرعی ناتمام و ریتم شتاب‌زده مخاطب را در نیمه دوم قافلگیر کرده، تا جایی‌که پایان‌بندیْ کمی از جذابیت اولیه فاصله می‌گیرد .

به‌طور خلاصه، فیلم صددام قصه‌ی یک بدل صدام حسین است که بین مأموریت سیاسی و روابط شخصی‌اش در تهران، در مسیر موقعیت‌های طنزآلود و چالش‌برانگیزی قرار می‌گیرد.

بازیگران فیلم صددام

• رضا عطاران — در نقش صلاح شریف، بدل صدام حسین

• پریناز ایزدیار — در نقش ثریا سرور

• آزاده صمدی — در نقش حلیمه رسن

• عباس جمشیدی‌فر — در نقش خشایار متعجب

• امیراحمد قزوینی — در نقش امیر

• سیاوش چراغی‌پور — در نقش مشاور صدام

نقد و بررسی فیلم صددام

فیلم صددام به کارگردانی پدرام پورامیری، یکی از آثار متفاوت و جسورانه‌ی جشنواره فجر ۱۴۰۳ بود که در ژانر کمدی سیاسی مانند فیلم شیشلیک ساخته شده و با واکنش‌های متنوعی از سوی منتقدان روبه‌رو شد. بسیاری از منتقدان، بازی رضا عطاران در نقش بدل صدام حسین را نقطه قوت اصلی فیلم دانسته‌اند و معتقدند او موفق شده است تعادل خوبی بین طنز موقعیت و لایه‌های جدی‌تر شخصیت ایجاد کند.

از نظر ساختار، فیلم به دلیل سوژه‌ی خاص و زاویه نگاه متفاوتش، از کلیشه‌های رایج سینمای کمدی فاصله گرفته و با فیلمنامه‌ای منسجم در نیمه اول، جذابیت زیادی ایجاد می‌کند. موسیقی متن ساخته سروش انتظامی نیز یکی دیگر از بخش‌های تحسین‌شده اثر است که به روایت فضای دهه شصت و فضای سیاسی داستان عمق بیشتری بخشیده است.

با این حال، برخی منتقدان به نیمه دوم فیلم انتقادهایی وارد کرده‌اند؛ از جمله پایان‌بندی نسبتاً شتاب‌زده، ضعف در پرداخت برخی شخصیت‌های فرعی و شوخی‌هایی که گاهی از مرز کمدی ظریف عبور کرده و به سطحی‌گویی نزدیک می‌شوند. همچنین برخی تحلیلگران سیاسی-فرهنگی، مضمون فیلم را به عنوان نقد غیرمستقیم از سیستم‌های دیکتاتوری و نقش رسانه در ساخت چهره‌ها تحلیل کرده‌اند.

در مجموع، فیلم صددام اثری است که گرچه ممکن است برای همه مخاطبان عام پسند نباشد، اما برای علاقه‌مندان به کمدی متفاوت و سینمای معناگرا، تجربه‌ای قابل‌تأمل به حساب می‌آید.