بررسی فیلم عصبانی نیستم

فیلم دوم “رضا درمیشیان” با عنوان “عصبانی نیستم!” پس از ساخت فیلم “بغض” در سال ۹۲ ساخته شد و در جشنواره فجر به نمایش درآمد. این فیلم به دلیل موضوع خاص و سیاسی بودنش با استقبال بی‌نظیری روبرو شد و در همان ابتدای نمایش به سانس‌های فوق‌العاده کشیده شد.

در فیلم “عصبانی نیستم!”، داستان نوید، دانشجوی تعلیقی که در تلاش برای زندگی با عشق خود، ستاره، با مشکلاتی مواجه است، روایت می‌شود. این فیلم به دلیل موضوع جالب و بازی برجسته بازیگرانش در جشنواره فجر مورد استقبال قرار گرفت و توجه بسیاری را به خود جلب کرد. این فیلم روایتی ساده و روان دارد، اما با بازیگری قوی و کارگردانی حرفه‌ای، توانست به یک اثر با ارزش و تاثیرگذار تبدیل شود.

احتمالاً توقعات مخاطبان پس از مواجهه با حوادثی که در سال ۸۸ رخ داد، به یک فیلم سیاسی پر از تکه‌پرانی و جزئیات دقیق می‌رسد، اما در واقع درمیشیان تنها از این حوادث برای روایت داستان استفاده کرده و این کار بهترین کاری است که یک روایت‌گر می‌تواند انجام دهد. آرمانشهر، دانشجویی که به دلیل شرایط سیاسی اخراج شده، برای زندگی کردن در شهر تهران دچار مشکلاتی می‌شود. او تنها به خاطر عشق به همکلاسی‌اش ستاره، با مشکلاتش مقابله می‌کند و سعی می‌کند شرایطی را برای زندگی با او به دست آورد. در حقیقت، داستان فیلم «عصبانی نیستم!» به سادگی روایت می‌شود و به نظر می‌رسد که بازگویی مسائلی جدید ندارد. با این حال، درمیشیان، محمدزاده، کوثری و سایر بازیگران و کارگردانان با هم همکاری می‌کنند تا داستانی جذاب و فوق العاده را به تصویر بکشانند.